19 augustus Cherokee

Vanmorgen na een lekker ontbijtje op weg naar Cherokee. Via Pigeon Forge (niet weer erdoorheen) en Gatlinburg (dit ook maar links laten liggen nu). Een prachtige route gereden door de Smoky Mountains. Het leek vrij open en zonnig weer te worden. Mooi, dan konden we genoeg zien. Onderweg mooie uitzichten gehad, gelukkig ook kunnen stoppen voor foto's en filmmateriaal. Op weg naar het hoogste punt begonnen de Smokies hun naam eer aan te doen. Het werd helaas mistig. Daarom hebben we Clingmans Dome (het hoogste punt hier in de buurt) maar niet aangedaan. Er zou vanwege de mist toch niks te zien zijn daar. Jammer, maar we komen vast nog mooie uitzichten tegen. Op de ook maar iets open stukken in het bos zie je overal rododendrons, tot wel boomhoogte! Wat moet dat in het voorjaar een prachtig gezicht opleveren. Aangekomen in Cherokee eerst het Cherokee Museum bezocht. Hier wordt het verhaal van deze stam mooi uitgelicht. Men begint bij het vroegst bekende begin en eindigt met de harteloze verplaatsing van de indianen door de blanken. De "trail of tears" wordt op wandschilderingen heel mooi uitgebeeld. De geschiedenis eromheen wordt heel uitgebreid verteld. Een indrukwekkende geschiedenis. Je kunt je haast niet voorstellen dat men vroeger de indianen zo behandeld heeft. Na het bezoek aan het museum "Indian Village" bezocht. Hier beoefenen Cherokees de aloude traditionele ambachten. Oke, de indianen zijn vast niet meer allemaal volbloed, maar het is mooi dat op deze manier een deel van hun cultuur uitgebeeld kan worden. Men mag zeker niet vergeten wat er allemaal geweest en gebeurd is. Op zich geen groots opgezet spektakel, maar juist daardoor heeft het, naar mijn idee, de kracht om het op een goede manier eer te zetten. Alle spektakel was te zien op de grote weg door het stadje. Ook weer zo toeristisch als maar wat. Na ons bezoek aan Cherokee een nieuwe camping opgezocht. De tot nu groooootste camping die we hebben gehad. 400 plaatsen maar liefst. Maar vanaf onze plaats lijkt de camping niet eens zo megagroot. Gelukkig maar. En daarbij is het ook op deze camping weer niet druk. Dadelijk richting het 'restaurant" om een hapje te eten. Qua weer gaat het vandaag van zon naar mist naar zon naar hevige regen naar zon en benauwd....afwisseling genoeg dus. Morgen gaan we een stuk van de Blue Ridge Parkway rijden, dwars door de Smoky Mountans Het zou een "drive a while, stop a while" rit moeten worden.