20 augustus Blue Ridge Parkway

Toen we gisteravond net bij de Grill waren om een hapje te eten begon het weer flink te plenzen. Gelukkig hadden ze een overdekt gedeelte waar je kon zitten om te eten. Daar een smakelijk maaltje verorberd dat niet eens ruimte liet voor een toetje. Terug naar de camper geslenterd voor de rest van het avondprogramma ;-) En door het grauwe weer in de ochtend weer lekker tot 7 uur mogen slapen. Na een ontbijtje met een eitje via de enige rotonde die we hier zijn tegengekomen (in Cherokee) richting de Blue Ridge Parkway gereden. Daar wilden we een aantal mijl van rijden. En ach, we zien wel waar we uitkomen. De weg klimt gestaag omhoog en levert heel wat mooie vergezichten op. En gelukkig, er zijn behoorlijk wat lookouts (uitzichtspunten) langs de weg waar je even kunt stoppen en kijken en uitstappen en foto's maken. En dan weer instapt en doorrijdt naar een volgend punt waar het ook weer mooi is en je ook weer stopt en kijkt en..... ja, zo ben je wel een tijdje bezig met een paar mijl. Onderweg naar het Visitor Center worden de bergen al weer steeds rokeriger. Mistflarden over de weg, uitzichtspunten waar je alleen maar watten ziet.... En ja, dat is nu net wat de Smokies de Smokies maakt. Dat vond ook een Floridiaan (of hoe je een inwoner van Florida dan ook mag noemen) die Eric bij het Visitor Center sprak. De Parkway verder vervolgend leverde ineens weer opener luchten op. We mochten weer verzien! En omdat we nu in het hoge gedeelte waren konden die uitzichten alleen maar fraaier worden. En dat was zo. Onderweg een aantal dappere fietsers en fietsters gezien. Op een weg die niet veel afslagen naar dorpen/steden kent is dat fietsen daar best gedurfd! Het hoogste punt van de Blue Ridge Parkway gepasseerd op 6053 feet, 1845 van onze meters. Dit na 44 mijl op de Parkway (die ongeveer 790 km lang is) onderweg te zijn geweest. Een stuk verdop gelunched en op weg gegaan naar de camping. Dat was van daaruit nog zeker een uur rijden. Afstanden zijn hier niks, zeker in de bergen waar alleen maar kronkelwegen zijn. Op de camping was zoveel plaats dat het wel lijkt alsof we er prive staan. En het is er, vergeleken met de vorige dagen, zo koel (mwah, 26 gr en het koel noemen wil wat zeggen) dat we lekker buiten kunnen zitten. Heerlijk plekje in de schaduw waar we dus even lekker kunnen genieten. En het is al de hele dag droog ook! Maar daar komt nog een einde aan. Een hevige plensbui zorgt ervoor dat het erg nat wordt buiten en het ook nog iets verder afkoelt. 's Avonds een lekker maaltje gekookt, een lekkere douche genomen en een vrerslagje geschreven. Morgen rijden we nog een gedeelte van de Parkway voordat we naar het zuiden afzakken.