2 augustus, de vliegreis

Dusseldorf-Orlando
Op zaterdag na veel storingen op de website van Air Berlin toch online kunnen inchecken en 2 plaatsen naast elkaar kunnen regelen. Gelukkig, konden we tenminste samen de reis meemaken ;-)We waren lekker op tijd op het vliegveld. De auto geparkeerd op langparkeren. Vooraf al geregeld en gewoon met credit card kunnen inrijden. Op het vliegveld hebben we de koffers afgegeven, lekker ontbeten om daarna op weg naar de gate te gaan. Een lange rij mensen waar we dan maar achteraan sloten. Zou vast niet de laatste rij worden. Na handbagage, persoonlijke bagage en jassen op de band te hebben gelegd moesten we door de bodyscan. En werden beiden goedgekeurd om een stapje verder te gaan. Op naar het boarden. Wij stonden volgens de boardingpass ingepland om om 9.05 u te boarden. Mwah, dat werd door de lange rij ietsje later. Maar zo rond half 10 zaten we dan toch op onze plaatsen. Vertrektijd 9.45u maar dat werd niet gehaald. 10.20u vertrokken we dan toch voor de lange, iets meer dan 10 uur durende, vlucht naar Miami. Na een rustige vlucht met maar een paar hobbeltjes in de weg landden we om 14.20 uur (Amerika-tijd). En voordat het vliegtuig eens leeg was en wij via Immigrations op weg naar BorderControl konden gaan duurde ook een tijdje. Maar dat was nog niks tegenover de tijd die het bij de Douane kostte. Daar sloten we in een Efteling-rij aan om voetje voor voetje vooruit te komen. Zeker 3 kwartier later waren we zo ver gevorderd dat we in de laatste rij aangekomen waren. En omdat er van iedereen zowel een foto gemaakt werd, vingerfdrukken (CSI Miami?) werden afgenomen en er een praatje gemaakt werd waarom je naar Amerika kwam duurde het daar ook weer een tijd. We begonnen langzaam een beetje te denken aan onze aansluitende vlucht. Dit omdat we de taferelen van open koffers en doorzoeken al voor ogen hadden. Maar nadat die vriendelijke douane-meneer onze passen had afgestempeld konden we de koffers gaan ophalen. Weer kilometers lopen. Koffers gevonden en dan maar eens richting de volgende rij. Ha, hadden we toch zomaar geluk dat de rij op de ene plek zo lang was dat we een nieuwe richting aangewezen kregen waar een nieuwe rij gevormd werd. En waar we bijna als eersten in de rij stonden..... Hier ging het lekker snel, mochten weer door en de gele stippen volgend kwamen we bij de LuggageCheck. Weer alles op de band, oor de scan en wat schetst onze verbazing? Er werd niet eens meer verder gecontroleerd!! Wij blij.... Koffers weer afgegeven zodat ze vlieguig (hopelijk het juiste) weer in konden en weer op weg naar de gate. Daar alle handbagage, persoonlijke bagage, jassen en schoenen (!) op de band en weer door de bodyscan. Cleared..... weer geen tassencontrole op de automatische na dan.... Schoenen weer aan en op weg naar het boarden. Wat zijn die vliegvelden toch groot, het lijken overal wel kilometers die je aan het lopen bent. Netjes op tijd kunnen boarden en mooi op tijd vertrokken. Ook dit was weer een rustige vlucht. Op Orlando waren de afstanden ook groot, maar omdat we nu nergens via een lange rij verder hoefden as de weg naar de koffers veel korter in tijd. Vanaf het vliegveld ons vooraf geboekte hotel, mwah motel, gebeld voor de gratis transfer naar het hotel. Bleken ze onze reservering niet te hebben. Gelukkig kwamen ze ons wel halen. Na een half uur was het busje er en konden we met onze koffers op weg naar het Quality Inn. Via een omweg vonden ze toch onze reservering en konden we inchecken. En wat erg, ze hadden alleen nog maar een double-bed room. Huge kamer met 2 2-persoonsbedden. Ach, wie zeurt er dan?!!! Koffers naar de kamer gebracht en daarna naar de deli, we hadden toch echt wel weer honger. Turkey and cheese sandwiches.... nou zeg, meteen Amerika-style. Groot!! Maar we hebben ons al aangepast en alles lekker opgesmikkeld. Daarna onze kamer maar opgezocht om eens te gaan slapen. Ook al is het hier 'pas' 21.30u..... wij zijn moe.